Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

ΕΔΩ, ΕΚΕΙ, ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ...

Το ξέρεις...
Οπου και αν βρίσκεσαι το ξέρεις...
Είσαι δίπλα μου και μακρΙά μου ταυτόχρονα.
Σε νιώθω να με ακουμπάς, να με αγκαλιάζεις και έπειτα γυρίζω το κεφάλι μου να σε κοιτάξω και δεν υπάρχει κανένας δίπλα μου...
Κι' όμως, στα μάτια κοιταζόμαστε... εκείνη την ίδια στιγμή!
Η ανάσα σου, με την δική μου γίνονται ενα, τα στόματά μας ενώνονται, το σάλιο μου γλυκαίνει το στόμα σου, και ας είναι η ανάσα μου βαριά από τα τσιγάρα που έχω καπνίσει όλη νύχτα, και μεθυσμένη από τα ποτά που έχω πιεί.
Αυτό που με έχει ζαλίσει δεν είναι το ποτό, τα μάτια σου που μου γελάνε είναι.
Αυτό που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει, δεν είναι το οινόπνευμα που κυλάει στις φλέβες μου, η ελλειψή σου είναι.
Αυτό που με πονάει στο κορμί μου, δεν περνάει με χάπια, η απουσία σου στο άδειο μου κρεβάτι είναι.
Ολη μου η ζωή, κλεισμένη μέσα στην παλάμη σου, που κρατάω την νύχτα, για να μην φοβάμαι...
Ολη μου η ζωή, κρατιέται, από αυτό το αόρατο χέρι, που δεν είναι εκεί, δεν το έχω, αλλά το σφίγγω δυνατά κάθε φορά που φοβάμαι πως δεν θα αντέξω άλλο, πως δεν θα τα καταφέρω ακόμα μια φορά, πως δεν θα τη βγάλω την νύχτα, την μέρα,τη ζωή...
Μέχρι να ξημερώσει.
Να πάρω ξανά ανάσα, να σε καλημερίσω, να ακούσω την φωνή σου,κάτω, από τον κήπο...να μου λέει..
"buongiorno principessa"... να δω τα μάτια σου να μου γελάνε, να πάρω στροφή, και να κοιμηθώ ξανά... μέχρι το μεσημέρι.
Και σύ, να είσαι κάπου, εδώ, εκεί, δίπλα μου και μακριά μου ταυτόχρονα.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

-Ω-

Ωχ!
Που καταπίνω την χαρά
και φτύνω
φαρμάκι!!!!!!!!

-Ψ-

Ψάχνω
να σε βρώ
στις σελίδες των βιβλίων σου,
στις σημειώσεις που κρατάς,
με μαύρο πάντα στυλό
ή με μολύβι.
Ψάχνω
ανάμεσα στις γραμμές,
στα σημεία της στίξεως,
στα κόμματα, στις τελείες, στα ερωτηματικά...
Ψιθυρίζω
το όνομά σου
διαβάζοντας τους στίχους σου
και πέφτω πάντα
στο ίδιο πρόσωπο
που, δεν είσαι εσύ.
Και μετά ανακαλύπτω
οτι προσπαθώ να σε διαβάσω
κοιτώντας το πρόσωπό μου
στον καθρέφτη.
Και πως όλα, ειναι
Ψέμματα...

-Χ-

Χαμένα κορμιά
κερδισμένα σώματα.
Ερωτες που δεν έγιναν ποτέ
αληθινοί.
Ο Χρόνος,
που μας προσπερνάει
τρένα
με τα βαγόνια τους άδεια
κάνουν στάσεις
στο Χάος.
Χάνομαι
μέσα στο βλέμμα σου
και στον λαβύρινθο
της ψυχής σου.
Χρώμα!
Χαρισμένα φιλιά
Χρησιμοποιημένα συναισθήματα.
ολα αγορασμένα
με Χρήμα και δάκρυα.
Χύτρα ταχύτητος
με σπασμένη βαλβίδα.
Χαλασμένη ζωή...
Χρυσός του Μίδα.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

-Φ-

Φοβάμαι
να χαρώ.
Από το στόμα
μου τη βγάζουν τη χαρά...
Ισα που νιώθω
τη γεύση της κι' έπειτα,
την Φτύνω
σαν Φαρμάκι.
Κλέινω τα μάτια μου
και το σκοτάδι
έχει το χρώμα της
Φρίκης.
Φυσάει μελτέμι,
και στο κορμί μου
Φτάνει λίβας,
σαν Φωτιά...
"Φυλάξου", μου ψιθυρίζει
η ζωή στον ύπνο μου.
Ανοίγω τα μάτια
και ουρλιάζω.
"Φτάνει"!!!

-Υ-

Υπέροχη
αγάπη μου!
Μου φτάνει που
Υπάρχεις!

-T-

Τρέλλα!
Τρέμω από την ανάγκη σου.
Τελειώνει ο αέρας
στα πνευμόνια μου.
Τίποτα δεν με σταματά.
Τρέχει το μυαλό μου
να ξεφύγει
από σένα.
Τσακίζεται στα βράχια
η ψυχή μου.
Και 'γώ,
συνεχίζω να Ταξιδεύω
μαζί σου...

-Σ-

Στηριγμά μου.
Στέρημα μου.
Σημάδι
της ψυχής μου.
Συντροφιά μου.
Συνταξιδιώτη
της ζωής μου.
Σαράκι
του κορμιού μου
Σταυρέ του Μαρτυρίου μου
Σιωπή μου.
Σ' αγαπώ...

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

-Ρ- / SHIVER.

Shiver.
It penetrates my body
Your eyes fixed upon me
our looks transfix.
Does a heart break
out of the need
for a touch?

-Ρ-

Ρίγος.
Που διαπερνά το κορμί μου
Η ματιά σου πέφτει πάνω μου
Διασταυρώνεται με τη δική μου
Κοιταζόμαστε στα μάτια.
Ραγίζει άραγε, η καρδιά
απο την ανάγκη της επαφής;

-Π-

Πόνεσα.
Πονάει ακόμα
ο ήχος από τα παγάκια
στο ποτήρι με το ουϊσκυ σου.
Εκεί,
που νομίζεις οτι πνίγεις
τα φαντάσματα
που σε κυνηγάνε.
Και δεν βλέπεις
οτι τα φαντάσματά σου
ειναι ζωντανά
έχουν σάρκα
έχουν ψυχή.
Τη δική σου σάρκα
τη δική σου ψυχή
τη δική σου μεθυσμένη ανάσα.
Τα φαντάσματά σου,
είσαι εσύ.
Πονάει ακόμα
στ' αυτιά μου
ο κρότος από τα παγάκια
μέσα στο ποτήρι.
Το "τσακ", του αναπτήρα σου
κάθε φορά που ανάβεις τσιγάρο.
Τα άδεια μπουκάλια,
Τα αδεια πακέττα,
η άδεια σου ζαλισμένη ματιά,
η άδεια μου αγκαλιά.
Τα γεμάτα αποτσίγαρα τασάκια.

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

-Ο-

Όνειρα
σύννεφα
άλλοτε κάτασπρα
και άλλοτε σκούρα και μουντά...
Όνειρα,
που χορεύουν στον ουρανό
ή μήπως
στο μυαλό μου;
Όνειρα άπιαστα
σαν τα σύννεφα.
Που κάποιες φορές
μαυρίζουν
και φέρνουν καταιγίδα.
Όνειρα πούπουλα
λευκά
σαν τις νιφάδες του χιονιού...
που σβήνουν
με το ξύπνημα
μιας ακόμα
ατέλειωτης μέρας...

-Ξ-

Ξανά.
Ακόμα μια φορά.
Κι' άλλη μια.
Κι' ύστερα
κι' άλλη, κι' άλλη, κι' άλλη.
Όσες φορές
και αν φύγουμε,
τόσες θα ξαναβρεθούμε.
Ξανά και ξανά και ξανά...

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

-N-

Να σε βλέπω
και να μη μπορώ
να σ'αγγίξω.
Να με βλέπεις,
και να μη μπορείς
να με πάρεις αγκαλιά.
Να αγαπιόμαστε
με τα μάτια μόνο!
Και
Πού και πού,
καμμιά φορά,
κάπου
τα χέρια μας ν' αγγίζουν...
Να χαιρετιόμαστε.
"Δια χειραψίας"...
Να πίνουμε κρυφά,
απ'το ίδιο ποτήρι.
Σαν,
για να δώσουμε
ο ένας στον άλλον
ενα φιλί.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

-M-

Μή!
Μη πλησιάζεις πιό κοντά...
Μην αφήσεις τον εαυτό σου να με εμπιστευθεί,
Μη μ' αγαπήσεις!
Μείνε κλεισμένος στη σιωπή σου,
τυλιγμένος στην απόσταση
που μας χωρίζει.
Βάλε μπροστά σου
ενα τοίχο
και χτύπα τις γροθιές σου επάνω,
ώσπου να Ματώσεις.
Μπορεί έτσι
να σ' ακούσω
και νά 'ρθω.
Μα, είναι δύσκολο...
Μάλλον, ακατόρθωτο.