"ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ". "ΤΑ ΧΕΡΙΑ".

ΤΑ ΧΕΡΙΑ.

Χέρια πρησμένα απο την ζέστη

Δάχτυλα που στραβώνουν από

τα αρθριτικά.

Κι' όμως!

Αυτά τα χέρια, είχαν κάποτε

χαϊδέψει ωραία κορμιά...

Ωμους φαρδείς

και πλάτες γυμνασμένες.

Κορμιά αλαβάστρινα.

Κεφάλια σμιλεμένα στο μάρμαρο λές...

Μαλλιά πυκνά και στιλπνά

Μάτια υγρά απο τον πόθο

για αυτά τα ίδια δάχτυλα,

πού βασάνιζαν το κορμί με τα χάδια τους.

Αυτά τα δάχτυλα, τα πονεμένα...

Αυτή την ίδια παλάμη, πού

με την ανάστροφη σκούπιζε

τα σκαμπίλια, τα δάκρυα και τον πόνο

της ζωής της.

Πού, με ηρεμία και σοφία,

δίπλωναν ταχτικά τα πετσετάκια

και ταχτοποιούσαν τα πηρούνια

και τα κουτάλια,

στρατιωτάκια στο κουτί...

Και δεν έπιαναν ποτέ μαχαίρι

από χέρι άλλο...

Μη τυχόν και αναγκαστούν

να μαλώσουν με την ίδια την ζωή...